shahresher

ﻋﺰﯾﺰ ﮐﻪ ﭘُﺸﺘﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ﯼ ﺍﯾﻮﻭﻧﻮ ﺟﻤﻊ ﻣﯿﮑﺮﺩ ، ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺭﻭ ﻣﯿﻠﻪ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ : ﭼﺮﺍ ﺟﻤﻊ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻋﺰﯾﺰﺟﻮﻥ؟
ﮔﻔﺖ : ﻣﺎﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺮﮔﺎ ﻣﯿﺮﯾﺰﻩ ﺭﻭ ﻗﺎﻟﯿﭽﻪ ، ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮﺩﻧﺸﻮﻥ ﺳﺨﺘﻪ ، ﮐﻼﻓﻢ ﻣﯿﮑﻨﻪ !
ﯾﻪ ﻧﮕﺎ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎ ﺣﻨﺎﺑﺴﺘﺶ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻡ ﻭ ﯾﻮﺍﺵ ﻣﯿﮕﻢ : ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﯿﮕﻪ ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻌﻬﺎ ﺗﺎ ﻭﺳﻄﺎ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﻫﻮﺍ ﺳﺮﺩ ﺷﻪ ، ﺑﺴﺎﻁ ﺍﯾﻮﻭﻥ ﭘﻬﻦ ﺑﻮﺩ .
- ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻌﻬﺎ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭ . ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﯿﺸﻪ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺑﯽ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﺑﺘﺮﮐﻪ . ﭘﺎﯾﯿﺰﺍﺵ ﯾﻪ ﺷﮑﻞ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻮﺩ . ﺷﺒﺎ ﻣﯿﺸﺴﺘﯿﻢ ﺩﻭﺭ ﻫﻢ ﺍﻧﺎﺭ ﺧﻮﺭﻭﻥ ، ﮔﻞ ﻣﯿﮕﻔﺘﯿﻢ ، ﮔﻞ ﻣﯿﺸﻨﻔﺘﯿﻢ . ﺁﻗﺎ ﺟﻮﻧﺖ ﮐﻪ ﺭﻓﺖ ، ﺩﯾﮕﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﻭﻥ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﺸﺪ .
ﻧﮕﺎﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ؛ ﺭﻭﺳﺮﯾﺸﻮ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﺟﻠﻮ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﻭ ﺭﯾﺰ ﻣﯿﺨﻨﺪﻩ : ﯾﺎﺩﺵ ﺑﺨﯿﺮ ﯾﺒﺎﺭ ﺯﻫﺮﺍﺳﺎﺩﺍﺕ ﻧﺸﺴﺖ ﺍﻧﺎﺭ ﺩﻭﻥ ﮐﻨﻪ ﺑﺮﺍﺵ . ﮔﻔﺖ ﺑﺪﻩ ﻣﺎﺩﺭﺕ . ﺍﻧﺎﺭ ﺑﺎ ﻋﻄﺮ ﺩﺳﺘﺎ ﻣﺎﺩﺭﺗﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺩﺍﺭﻩ
ﻣﯿﺨﻨﺪﻡ ﺑﺎﻫﺎﺵ : ﭘﺲ ﺁﻗﺎ ﺟﻮﻧﻢ ﺍﺯﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩ !
ﻟﭙﺎﯼ ﺑﯽ ﺟﻮﻧﺶ ﮔﻞ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻥ : ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻊ ﻣﺚ ﺍﻻﻥ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺎﺩﺭ . ﺩﻭﺱ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻭﺭﺩ ﺯﺑﻮﻥ ﺟﻮﻭﻧﺎ ﺑﺎﺷﻪ . ﺍﻭﻧﻤﻮﻗﻌﻬﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﻮ ﺩﻭﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ ﺗﻮﻭ ﮐﺎﺳﻪ ﺍﻧﺎﺭ ، ﮔﻠﭙﺮ ﻣﯿﭙﺎﺷﯿﺪﻥ ﺳﺮﺵ
ﺁﻗﺎﺟﻮﻧﺖ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ
ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﺒﻮﺩ ﺩﯾﮕﻪ
ﺑﻬﺎﺭ ﻣﯿﺸﺪ

نه م ثل کوه محکمم نه مثل رود جارى ام

نه لایقم به دشمنى نه آن که دوست دارى ام

تو آن نگاه خیره اى در انتظار آمدن

من آن دو پلک خسته که به هم نمى گذارى ام

تو خسته اى و خسته تر منم که هرز مى روم

تو از همه فرارى و من از خودم فرارى ام

زمانه در پى تو بود و لو ندادمت ولى

مرا به بند مى کشد به جرم راز دارى ام

شناختند عامیان من و تو را به این نشان

تو را به صبر کردنت مرا به بى قرارى ام

چقدر غصه مى خورم که هستى و ندارمت

مدام طعنه میزند به بودنم ، ندارى ام

سید تقی سیدی